Rozdział 29

     *Oczami narratora*

Śliczna blondynka szła Paryskimi ulicami, niosąc po dwie torby w każdej ręce. Uśmiechała się sama do siebie. Nagle dziewczyna przystała, miała dziwne przeczucie że coś dziś się stanie, takie samo jak tamtego pamiętnego dnia gdy straciła rodziców. Brązowooka zrobiła krok w przód, a po chwili wszystkie torby wyleciały jej z rąk, a dziewczyna padła dwa metry dalej, pod wpływem uderzenia przez samochód.

    *Oczami Jacka* /godzina po wypadku/

Siedziałem właśnie w szpitalu. Kim miała wypadek, nie mogłem zrozumieć dlaczego coś takiego spotkało właśnie ją, dziewczynę która zawsze była uśmiechnięta, pomagała ludziom, a teraz jest w stanie krytycznym i jest 90% szans że nie przeżyje. Zakryłem twarz dłońmi, by nikt nie widział moich łez. Siedziałem w tej pozycji jakąś godzinę, gdy z sali blondynki wyszedł lekarz. Momentalnie poderwałem się na równe nogi po czym podbiegłem do lekarza.

-I co z nią?!- zapytałem się go.

-Jej stan jest fatalny.- odpowiedział smutny, nie wiedziałem że lekarze mogą być tacy smutni, w jego oczach widziałem, żal, współczucie i troskę.

-Można ją odwiedzić?- zapytałem, głośno przełykając ślinę.

-Jedna osoba.- odpowiedział i ruszył w kierunku swojego gabinetu. Po chwili podbiegli do mnie przyjaciele.

-I co z nią?- zapytała szlochając Grace.

-Jej stan jest fatalne, ale jedno z nas może ją odwiedzić.- oznajmiłem, patrząc tępo w jakiś punk w oddali.

-Jack ty idź.- powiedziała Julia po czym mocniej wtuliła się w Miltona. Dziewczyna nie musiała mi więcej powtarzać, skierowałem się do sali ukochanej, gdy byłem już w środku łzy stanęły mi w oczach. Już się nie uśmiechała, ani nie tryskała energią tak jak kiedyś, ale nie spała.

-Hej Kim.- powiedziałem, a dziewczyna popatrzyła się lekko na mnie, lecz nic nie odpowiedziała, była zbyt wykończona. Usiadłem koło niej i złapałem za rękę.- Wszystko będzie dobrze.- powiedziałem gładząc ją po włosach.- Wiesz opowiem ci pewną historie. Pewnego dnia śliczna blondynka była z swoimi przyjaciółmi na imprezie, lecz spotkała tam swoich dawnych kolegów, oni zdradzili pewną tajemnice skrywaną przez dziewczynę, ona się załamała, więc uciekła, a za nią pobiegł brunet, dobiegli aż na wieżę, po czym blondynka chciała skoczyć z niej, ale chłopak jej na to nie pozwolił. Powiedział jej że ją kocha, a wiesz co ona mu odpowiedziała?

-Że też go kocha.- wychrypiała Kim.

-Dokładnie, a potem się pocałowali.- mówiłem gładząc ją po włosach, tak się bałem że ją stracę, że już nigdy nie zobaczę, że nie zobaczę już jej pięknego uśmiechu, ani nie usłyszę jak się śmieje. Spojrzałem w oczy blondynki, te piękne brązowe oczy, ona również patrzyła w moje, powoli otworzyła usta i wydusiła z siebie ledwo słyszalne.
-Kocham cię.
***************************************************
Sorki że taki krótki xd 
Co do tego czy Kim przeżyje sama nie wiem, ponieważ mam pomysł na nowe opowiadanie, a nie wiem czy bym się wyrobiła xd
Ewka <33